Ve hiç zamanı olmamış alışmaya.
Yaşamak bir meslektir buralarda,
Zaten inancı kalmamış mutlu sonlara.
İyi ve Güzel Kadınlar Hep Ağlar-İkiye On Kala
Hayatımın güzel bir yöne döndüğünü hissediyorum bu aralar. Tüm gezegenler, Satürn bile benden taraf sanki. Kararlarımı onaylıyorlar gibi olumsuz şeyler yaşatmıyorlar bana.
Üstelik mutluluğa yaklaşıyorum sanırım. Mutlu olmaktan korkmuyorum önceki kadar. Gülüyorum, gülümsüyorum. Sanırım en güzeli bu. Uygulanacak taktik buymuş, diyorum. İnsanların ilgisini çekmekten bahsetmiyorum. Tıpkı "Ağlamak, ağlamak getirir." lafı gibi gülümsedikçe mutluluk geliyor. Onca insan arasında kimin suratı asık değilse ona gidiyor mutluluk balonları. Biliyor çünkü, yanlış birinin başına değerse patlatacaklar onu.
İşin beni şaşırtan yanlarından biri de, sevildiğimi hissedebilmek. Bunu anlayamayan insanları ben de anlamıyorum. Bir insan nasıl sevildiğini anlamaz? Mümkün mü bu? Oysa ben gayet güzel anlıyorum sevildiğimi. Sadece şimdilik miktarlarda biraz sorun yaşıyorum. O da henüz yeni olduğum için. Kimsenin çok sevdiğine inanmıyorum mesela. Çünkü hala biliyorum ki, en kötüsüne kendini hazırlarsan o kadar üzülmüyorsun. Olay hazırlıklı olmak yani. Bu, insanlara güvenmekte de faydalı bir taktik. Biraz paranoyaya dönebiliyor gerçi. Ama sonuçta bu da bir ilaç, insanın üzülmesini engelleyen. Her ilaç bir yan etki barındırır zaten.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder