Aşk geldi kapımı çaldı, aklımı başımdan aldı
Yani şimdi dünyanın bütün derdi bana mı kaldı
Bana Kalsın-Ezginin Günlüğü
Kalbim incinirken elimden gelebilecek hiçbir şeyin olmaması en büyük zayıflık falan sanırım. İnsan birini sevdiğinde etrafa çok güçlü oluyor da kendine zayıflaşıyor. Kendini tamir edemeyecek hale geliyor. Sevmenin en kötü yanı.
Hayatı boyunca neye kırıldıysa anında kendi kendine tamir etmiş biriyken, kaç kırık parçam olduğunu unuttum şimdilerde. Bir köşeye fırlattığım parçalar geri sekip bir yerlerden yaralıyor beni.
Sevilince her şeyin mükemmelleşeceğini düşünmek en büyük yanılgılarımdan biriymiş. Şikayet ettiğimden değil, aksine bana benden çok inanan, destek olan birinin varlığı dünyanın en güzel hissi. Galiba gerçekten bencilmişim. Birini kendimden çok düşünme dürtüsüne alışkın değilim. Bunu engelleyemiyorum yine de, kontrol edememek en büyük korkum oldu hep.
Birini sevince diye başlayan çok cümle kurdum. Muhtemelen hepsi de kendi içinde ağırdı, genele hitap ediyordu üstelik. Bu ise hepsinden ağır ve tamamen benimle ilgili olacak gibi görünüyor.
"Birini sevince, yazacak tek kelimem kalmıyor."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder