26.12.2017

Uykulardayım
Düzensiz uykularda
                    Sandal-Yüzyüzeyken Konuşuruz


İntihar: Bir kimsenin, ruhsal veya toplumsal nedenlerle, yaşamına kendi eliyle son vermesi.

Genel bir algının içine büyüyoruz. Kendi yaşamına son vermek kötüdür, birinin intihar etmesi dikkat çekmeye çalışmasındandır. Ciddi misiniz? Yani intihar denen eylemin bu kadar basit ve hafife alınabilecek bir şey olduğuna emin misiniz? Ölür veya yaşar, cidden sonuçları bunlarla sınırlı mı intihar etmenin? Üzgünüm, yanlış yere geldiğinizi düşünüyorum.

İntihar etmiş ya da en azından bunu gerçekten denemiş biriyle hiç tanışmadım. O bakış açısına sahip olmak, sonucunda istemediğim bir yere ulaştıracağı için de hiç sahip olmaya çalışmadım. Yine de pek bayılmadığım empatimden yararlanıyorum. İntihara karar vermek, gerçekten uzun bir süreç. Tabi o uzun süreç boyunca oturup da "Ben intihar edeceğim." diyemiyorsunuz. Bu sürekli olan bir şey değil.

Bazılarının karar verirken kullandığı bir yöntem vardır. Benim bakış açımdan bu süreç o yönteme indirgeniyor. Bir kararın artıları ve eksileri vardır. Bu her kararda fark etmeden içten içe uyguladığımız bir yöntem aslında. Yani o gün hamburger yemeyi düşündüysek o gün canımızın hamburger çekmesini artıya yazıyoruz ve artı yanımız baskınsa onu seçiyoruz.

Tabi bunun intihar kısmı hamburger kadar basit değil. Sevdiğimiz şeyleri eksi kısımda tutuyoruz ki bizi bu karardan döndürebilecek şeyler onlar olabilsin. Şimdi çıkıp ağır depresyondakilerin direk bu kararın artılarına odaklanacağını kimse söylemesin. Depresyonda olmak her şeyi işe yaramaz, boş görmek değil, öyle görmek istemek. Oysa herkes kadar ağır depresyondakiler de görebiliyor hayatın tüm yanlarını.

Biri bunu yapmadan önce tahmin edilebileceğinden çok daha fazla düşünüyor. Bu ani bir karar olabilir, ben bunun planlı olduğunu söylemiyorum zaten. Aslında bazen bunun başarıyla sonuçlanmamasının da sebebi bu. Yani uzun süredir planlanıp her şey aşama aşama hazırlanıyor olsa, ki bazı durumlarda oluyor da, başarısız olması imkansız bir intiharın.

Gelip de burada intiharı övmüyorum. Bunun birinin hayatının en son noktası olduğunu düşünüyorum. Gerçekten buna karar vermenin, bunu gerçekleştirmenin atılabilecek en büyük adım olduğunu.

Asıl anlatmak istediğim bu değildi. Hayatlarının çok güzel gittiğini gördüğümüz, hatta hayatı gerçekten çok güzel giden insanların neden intihar ettiklerine değinmek istemiştim. Çünkü inanılmaz geliyor. Başka insanların hayatlarıyla o kadar ilgileniyoruz ki, intihar edebilecekleri bir sebep göremediğimiz için inanamıyoruz. Sonra da o çok iyi bildiğimiz hayat hakkında şüpheye düşüyoruz. Acaba akli dengesi mi bozuktu, bizim içinde olmadığımız hayatında mı bir sorunu vardı?

Kabullenemiyoruz. Çünkü, ölüm böyle bir şey. Nasıl sevdiğimiz insanları bir daha görememeyi kabullenemiyorsak güzel giden bir hayatın bitmesini de kabul edemiyoruz. Oysa öyle mümkün bir durum ki bu. Gerçekten o kadar ani, beklenmedik başımıza gelebilir ki. Muhteşem giden bir hayat, gerçekten de muhteşem gitmesine rağmen, bir intiharla bitebilir. Güzel bir hayat yaşamak, onu bitirmemek için bir sebep değil.

Bilmiyorum, kulağa çok sadistçe ve vicdansızca gelebilir ama intihar edebilen insanlara dev bir saygım var. İnanın, arada kalmak kadar kötüsü yok. En azından karar verilmiş, acının bittiği bir nokta var. Gelebilecek daha fazla acı yok. Bu yüzden en büyük saygıyı intihar edenlere duyarım.