Demlenir içim kendim olmaktan
Süzerek yaşarım aslında
Sevmemeliyiz-Sena Şener
Zorunda olduğumuz için bir şeyleri yapıyor olmayı sevmiyorum. Zorunluluklar pek hoş şeyler değil. Aslında bunu disiplin seven biri olarak söylemem oldukça garip. Yine de, bilmiyorum. Beni, bir şeyi dayatılmasından çok kendimize bir şeyler dayatmamız yoruyor. İçinde bulunduğumuz ortamın gereklerini yerine getirmek öyle çok zor gelmiyor da kendimizi "Şunu yapmalıyım." diye şartlandırmamız ağır sanki. Hep kendini zorlamış biri olarak söylüyorum.
"Şu an ağlamamalıyım." , "Şuraya gitmeliyim." ve bunun gibi bir ton zorunluluk. Galiba hepimizde yargılanma korkusu var. Böyle yazdıkça, yani "Ben bunu doğru bulmuyorum." gibi şeyler söyledikçe ben bunları yapmıyormuşum gibi gelebilir. Yargılanma korkusu hiç de kolay aşılan bir şey değil. Ben sadece aşılması gerektiğine inanıyorum. Aşamamış biri olarak ağırlığını çok iyi biliyorum.
Bence daha çok farkında olmamız lazım. Küçücük bir şey için bile bazen kendimizi o kadar zorluyoruz ki. Bir yerden başlamamız lazım. Mesela benim bir yazıyı uzatmak için zorlamamam lazım. Bu benim için en berbat şey olurdu herhalde, kendime yaptığım büyük bir kötülük. Oysa içimden geleni yazmam en iyisi. Burada bitirmemse, hala yazı bitiremiyorum evet. Neyse, öyle işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder