Denize kıyısı olmayan insanları hiç sevemedim.
Konuşulacak Şeyler-Yüzyüzeyken Konuşuruz
İyi olmanın, merhametli olmanın hatta temiz bir kalbe sahip olmanın suç olduğu bir dünyadayım resmen. Hep iyi olduğumdan geliyor başıma gelenler ve hep iyi olunca kaybediyorum, masalların aksine. Gerçekten kötü olmayı denedim. Ama o kadar kısa sürdü ki. Bunu bile beceremiyorum dedim kendi kendime. İyi olmak aptallık benim hayatımda ve duygusal olmak da aptallığın miktarını ikiye katlıyor. Baya baya sevmiyorum kendi kişiliğimi ben ya. Sevemiyorum yani. Çünkü canı yanan ve daha çok düşünen olmaktan yoruldum. Elimde olsa tek bir an tutmam şu özelliklerimi kendimde, bası gitsinler. Ya biraz da ben kötü olayım, biraz da beni sevsinler, bana saygı duysunlar biraz da. Bir şeyi söylerken on kez düşünmeyeyim, bırakayım kırılan kırılsın. Arkama dönüp bakmayayım bir kere bile. Hayatımı en derinden etkileyemesin benden başka bir şey. Sevmeyeyim insanları, beni ne kadar severlerse sevsinler kendimi daha çok seveyim, en çok kendime saygı duyayım. Cidden iyi kalpli olmak falan yaramıyor bana. Duygularımı aldırmam lazım. Bunlar bana birkaç beden büyük çünkü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder