Sözleri fısıltı, kalbinden asıldı
Bir büyük boşluğa her şeyi dağıldı
Kapısı Kapalı-Adamlar
Rastgele dizili bir şarkı sıralamasında denk geldiğimiz şarkılardan bazıları manidar bir zamanlamayı seçerler. Tam bir yazıyı okumayı bitirmenizi mesela. O yazının ortasında çalmaya başlasa tüm büyüsü kaybolabilecekken bir bitiş yapması şarkıdaki tüm kelimeleri içinize işletir.
Durup da afilli cümleler kurmayacağım şarkı ya da o kişiyle ilgili. Pek başarabildiğim bir şey de değil zaten. Sevmiyorum öyle havasından geçilmeyen cümleleri.
Yazarken düşünmezdim hiç. Ne geldiyse, nasıl geldiyse yazardım. Kelimelerim mi tükendi? Bence kitap okumayı bırakmamalıydım.
Geçen gün olacağına tüm kalbimle inandıklarım ve artık karşılaşmak için yerinde tepinen ruhumu hatırladıkça hüzünlenmiyorum, sanırım hüzünden de yoruldum. Kafam gitgide ağırlaşıyor. Bir gün kendini uykuya alan bilgisayar ekranı gibi kapanacağını hissedebiliyorum.
"Varlığından haberdar edememek can sıkıcı." diyebilirdim, eğer bu cümleyi binlerce kez kurmuş olmasaydım. Ne zaman kendimi gaza getirsem, "Alt tarafı bir vapura bineceksin, abartma." desem, yüzüme kapanan bir kapı beliriyor zihnimde. O kapı kapanırsa gerçekten, açılan başka hiçbir kapıyı göremeyeceğimi biliyorum. Hiç açılmayan bir kapı daha güvenli o yüzden. En azından kapanma riski olmuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder